با امام شكايت از خويشان و آشنايان داريم! اعمال آنان آنچنان موجب تضعيف سربازان ما در درون سنگرهاي اين مرز و بوم شده كه به خود مي‌گوييم نكند خون شهدايمان پايمال شود و تلاش و جانبازي ما به علت غفلت و اهمال كاري‌هاي بعضي از مسئولان امور هدر رود؟! اين آقايان را چه شده كه همواره بر يكديگر مي‌تازند؟
به گزارش رجانيوز به نقل از فارس ، در تاريخ 20 شهريور ماه سال 59، يعني 11روز پيش از آغاز رسمي جنگ تحميلي ستاد عمليات مشترك غرب كشور ، طي نامه اي به محضر حضرت امام شديدا از كوتاهي مسوولين شكايت نمودند. اين نامه يكي از اسناد پر اهميت سال هاي دفاع مقدس مي باشد كه نشان دهنده فضاي كشور پيش از آغاز جنگ مي باشد.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحيم
انما المومنون اخوه فاصلحوا بين اخويكم لعلكم ترحمون
از درون سنگرها و زير رگبار خمپاره‌هاي دشمن و از كنار اجساد شهداي به خون خفته و زخميان معلول با امام خود درد دل مي‌كنيم؛ در حالي كه آتش دشمنان اسلام از داخل و خارج يك لحظه قطع نمي‌گردد و شهرها و قصبات مرزي ايران پيوسته مورد هجوم مزدوران شرق و غرب است ! در حالي كه دشمن همگان، با جنگ تسليحاتي يك لحظه از آتش تبليغاتي براي تضعيف روحيه جنگجويان و مرزداران اسلام فروگذار نمي‌كنند. در حاليكه جوانان ما، اين جان بر كفان پاك باخته هر آيينه با جديت تمام مراقب اين مرز و بوم‌اند و براي پياده شدن اين مكتب و مرام بي هيچ انتظاري در فعاليت و پيگيري شبانه‌روزي هستند و همه هستي خود را در اين راه اهدا نمودند.
آري! در اين حال، در اين موقعيت حساس و سرنوشت‌ساز در زمان جنگ با اجانب و كفار با تو اي رهبر كبير انقلاب درد دل مي‌كنيم و در نزد تو شكايت داريم! شكايت نه از توپ و تانك دشمن؛ چون آنانكه بر خداي خود توكل نمود‌ه‌اند از قدرت‌هاي پوشالي هيچ ترس و هراسي ندارند؛ پيش تو شكايت داريم! اما نه شكايت از حمله مزدوران كرملين و ايادي موساد و سيا به خانه و آشيانه و زن و فرزندانمان و آوارگي آنان از اين شهر و آن شهر در غرب كشور؛ چون ما از توطئه دشمن هيچ واهمه نداريم و تكيه‌گاه و پشتيباني چون الله داريم.
با امام شكايت از خويشان و آشنايان داريم! اعمال آنان آنچنان موجب تضعيف سربازان ما در درون سنگرهاي اين مرز و بوم شده كه به خود مي‌گوييم نكند خون شهدايمان پايمال شود و تلاش و جانبازي ما به علت غفلت و اهمال كاري‌هاي بعضي از مسئولان امور هدر رود؟! اين آقايان را چه شده كه همواره بر يكديگر مي‌تازند و هر كدام خود را محق مي‌دانند و به دنبال خود عده‌اي را موافق و يا مخالف مي‌گردانند؟!
آيا به يكباره خون شهداي 17 شهريور را فراموش كردند؟! آيا نمي‌دانند كه هر روز دهها شهيد در شهرهاي اين مملكت تشييع مي‌شود؟ آيا اقايان فراموش كرده‌اند كه نيرويي كه در حال جنگ است به پشتيباني روحي نياز دارد؟ آيا ملت به پا خواسته عراق كه در حال نبرد با صدام ديكتاتور است و خواهان حكومت اسلامي، با دريافت اين اخبار كه به صورت بزرگتر برايشان جلوه خواهند داد از حمايت ما مايوس نخواهند شد؟ مگر مملكت قانون اساسي ندارد؟ مگر محل ارايه عقايد دولتمردان جمهوري اسلامي جايي جز مجلس است؟!
اي امام امت، اي يار مستضعفين! اكنون چشم به تو دوخته‌ايم تا از روح الهي خود بر پيكر دولتمردان بتابي و راهگشاي اختلافشان باشي؛ تا بار ديگر با عمل انقلابي‌ات روحي تازه در كالبد سربازان اسلام بيفزايي.
با آرزوي سلامتي و طول عمر آن رهبر.
والسلام علي من‌اتبع الهدي
